Namik
Üye
ROMA – Araştırma, baba figürünün karardığını, ebeveynlerin ayrı olması durumunda iki katına çıkan bir değer kaybının olduğunu gösteriyor. Çocuklar otoriteyi annelerinin figüründe ararlar. aileleri değiştirirken. 4 binden fazla öğrenci üzerinde araştırma. Aileler sürekli gelişiyor ve bu da öyle. ONLUS Orman Vakfı Ebeveyn rolünü nasıl algıladıklarını ve bunun çocukların riskli davranışları açısından ne kadar önemli olduğunu anlamak için Ekim 2022 ile Mart 2024 arasında Padua ve Lecce'deki liselerden yaşları 18 ile 20 arasındaki 4.383 öğrenciyle görüşme yapmaya karar verdi. Padua Üniversitesi eski Endokrinoloji profesörü ve Endokrinoloji Bölümü başkanı Carlo Foresta, “On beş yıldır” diye açıklıyor. Foresta Onlus Vakfı – binlerce öğrenciyle konuşarak çocukların davranışlarındaki ve aile bağlamındaki değişiklikleri karşılaştırmak için birçok materyal topladık”.
Kızlar için sorunlu baba. Foresta, “Bu yıl çocuklara aile içindeki ebeveyn rolünü arkadaş canlısı, otoriter, kayıtsız ve sorunlu, anne ve baba ayrımıyla nasıl algıladıklarını sormaya karar verdik” diye açıklıyor. Genel olarak, anne figürü daha çok arkadaş canlısı olarak görülüyor (babaların %51,8'i, babaların %44'ü), ancak kızlar için baba figürü daha sıklıkla sorunlu görülüyor (erkek akranların %10'una karşılık %5'i). Erkeklerde (%42,2) babalık rolünün otoriter olarak değerlendirilmesi ile kızlara (%27,7) kıyasla fark daha da belirgindir. Oğlanlar için otoriter anne. Projenin başladığı 2005 yılıyla kıyaslandığında ebeveynler dört yaş daha büyük. Çocuk 18 yaşındayken annenin yaş ortalaması 50,7, babanın yaşı ise 54'tür. Üstelik her beş erkek çocuktan biri ayrılmış ya da boşanmış kişilerin çocuğudur. Bu tek ebeveynli bağlamda anne, oğulları tarafından daha çok otoriter olarak tanımlanırken (%50), kızları ise çok daha az (%32,8) bunu yerine vakaların %55'inde arkadaş canlısı olarak tanımlıyor; yalnızca %29,8'e kıyasla. erkek akranlarından.
Ayrılmış babalar. “Çocukların gözünde, ayrılmış bir babanın otoritesi yarı yarıya azalıyor (erkeklerde yüzde 45'ten yüzde 23'e, kadınlarda yüzde 30'dan 15'e); Evli babalara göre ilgisiz görünme riski 2-3 kat, problemli olma riski ise 4-5 kat artıyor. Bu değersizleştirme, otoriter bir referans olarak baba figürünün çöktüğü erkek çocuklarda daha yoğun görünüyor.” Paradigma değişimi. Aynı zamanda Yüksek Sağlık Konseyi üyesi olan Foresta şöyle açıklıyor: “Çalışma, çocukların Bu paradigma değişiminin sonuçlarını hâlâ anlayamıyoruz. Boşanmaların ve ayrılıkların sürekli artması, ataerkil modelin gerekli ve arzu edilen bir şekilde yıkılması süreciyle örtüşüyor. Ancak bu sürecin sonuçları kusurlu görünüyor. ve bazen kendileri ve çocukları için ekonomik bağımsızlığı hak ediyor.”
Ne yapalım? “Bu veriler ışığında” diyor başkan Foresta Onlus Vakfı – Aile dinamikleri içinde tetiklenen, sürekli ve canlı yapısal değişimleri nedeniyle merkezi bir hedefi gözden kaçırma riski taşıyan çağdaş dinamikler olan sembolik, psikolojik ve sosyal dinamikler hakkında düşünmeye geri dönmek önemlidir: yarının nesillerinin refahı. ve farklı nesiller arasında uyumlu bir süreklilik duygusu. Eğer ataerkil ve babasoylu bir değer sistemini terk ediyorsak, o zaman kendimize şu soruyu sormalıyız: Geleceğe dair vizyonumuz nedir?”
Kızlar için sorunlu baba. Foresta, “Bu yıl çocuklara aile içindeki ebeveyn rolünü arkadaş canlısı, otoriter, kayıtsız ve sorunlu, anne ve baba ayrımıyla nasıl algıladıklarını sormaya karar verdik” diye açıklıyor. Genel olarak, anne figürü daha çok arkadaş canlısı olarak görülüyor (babaların %51,8'i, babaların %44'ü), ancak kızlar için baba figürü daha sıklıkla sorunlu görülüyor (erkek akranların %10'una karşılık %5'i). Erkeklerde (%42,2) babalık rolünün otoriter olarak değerlendirilmesi ile kızlara (%27,7) kıyasla fark daha da belirgindir. Oğlanlar için otoriter anne. Projenin başladığı 2005 yılıyla kıyaslandığında ebeveynler dört yaş daha büyük. Çocuk 18 yaşındayken annenin yaş ortalaması 50,7, babanın yaşı ise 54'tür. Üstelik her beş erkek çocuktan biri ayrılmış ya da boşanmış kişilerin çocuğudur. Bu tek ebeveynli bağlamda anne, oğulları tarafından daha çok otoriter olarak tanımlanırken (%50), kızları ise çok daha az (%32,8) bunu yerine vakaların %55'inde arkadaş canlısı olarak tanımlıyor; yalnızca %29,8'e kıyasla. erkek akranlarından.
Ayrılmış babalar. “Çocukların gözünde, ayrılmış bir babanın otoritesi yarı yarıya azalıyor (erkeklerde yüzde 45'ten yüzde 23'e, kadınlarda yüzde 30'dan 15'e); Evli babalara göre ilgisiz görünme riski 2-3 kat, problemli olma riski ise 4-5 kat artıyor. Bu değersizleştirme, otoriter bir referans olarak baba figürünün çöktüğü erkek çocuklarda daha yoğun görünüyor.” Paradigma değişimi. Aynı zamanda Yüksek Sağlık Konseyi üyesi olan Foresta şöyle açıklıyor: “Çalışma, çocukların Bu paradigma değişiminin sonuçlarını hâlâ anlayamıyoruz. Boşanmaların ve ayrılıkların sürekli artması, ataerkil modelin gerekli ve arzu edilen bir şekilde yıkılması süreciyle örtüşüyor. Ancak bu sürecin sonuçları kusurlu görünüyor. ve bazen kendileri ve çocukları için ekonomik bağımsızlığı hak ediyor.”
Ne yapalım? “Bu veriler ışığında” diyor başkan Foresta Onlus Vakfı – Aile dinamikleri içinde tetiklenen, sürekli ve canlı yapısal değişimleri nedeniyle merkezi bir hedefi gözden kaçırma riski taşıyan çağdaş dinamikler olan sembolik, psikolojik ve sosyal dinamikler hakkında düşünmeye geri dönmek önemlidir: yarının nesillerinin refahı. ve farklı nesiller arasında uyumlu bir süreklilik duygusu. Eğer ataerkil ve babasoylu bir değer sistemini terk ediyorsak, o zaman kendimize şu soruyu sormalıyız: Geleceğe dair vizyonumuz nedir?”