Hindistan ve Pakistan görünüşe göre kenardan çekiliyor. Ancak cazibe için silahlı nükleer benzeri düşmanlar hakkında çok şey vardı ve altta yatan hızlanmanın çoğu, ateşkesin eski kısıtlamaya geri dönüş olduğunu göstermediği anlamına geliyor.
Yeni nesil askeri teknoloji, baş döndürücü hava sakinleştirmeyi teşvik etti. Modern silahlarla hava vuruşları ve türev dalgaları sahne ile ilgiliydi. Kısa süre sonra, ilk kez Keşmir'deki eski kontrol hattı boyunca silah dronları ve kitleleri eşlik etti – yüzlerce gökyüzünde, her ulusun savunmalarını inceledi ve pilot riski olmadan arttı.
Daha sonra roketler ve dronlar sınır alanlarından ve Hindistan ve Pakistan bölgelerinin derinliklerine baktılar, böylece doğrudan hava ve savunma üslerine ulaştılar, bu da kötü tehditler ve en üst düzey askeri alarmı anlattılar.
Ancak o zaman uluslararası diplomasi – Hindistan ve Pakistan arasındaki daha önceki aksilikler için belirleyici bir faktör – felaketten önceki son dakikada hissedilen ciddi görünüyor. Tehlikeli çatışmalar, lider ve barış için uluslararası sorumluluk duygusu çeken yeni bir küresel bölümde, güvenlik ağı asla daha ince görünmüyordu.
Askeri bir tarihçi ve stratejik analist olan Srinath Raghavan, “Tarihsel olarak, Hindistan-Pacistanya çatışmalarının çoğu dış müdahaleler için durduruldu.” Dedi.
Bay Raghavan, iki ülkenin hiçbirinin önemli bir askeri endüstriyel burnu olmadığını ve yurtdışından silah satışlarına güvenme ihtiyacının bir etkisi olamayacağını tespit etti. Ancak her iki taraftaki pozisyonlar bu sefer daha aşırı görünüyordu ve özellikle Hindistan, önceki çatışmalardan farklı bir sonuç elde edip edemeyeceğini görüyordu.
“Bence daha güçlü bir kararlılık var, Hindistan hükümetinin Pakistanlıların sadece kaçabileceklerini ve hatta alabileceklerini hissetmediklerinden emin olmak gibi görünüyor.” Dedi. “Kesinlikle tırmanma olayının bir parçası. Her iki taraf da, diğer tarafın bir şekilde üst el aldıkları hissine sahipse bu amaca izin veremeyeceklerini hissediyor gibi görünüyor.”
Hindistan ve Pakistan'daki siyasi gerçekler – her biri kalıcı olarak demirlenmiş bir dini milliyetçiliğin kapsadığı – kavgalardan sonra değişmeden kalıyor. Ve bu, tekrar kontrolden çıkabilecek bir tür çatışmaya yönelik en güçlü itici güç sağlayabilir.
Pakistan, sivil kurumları bastıran ve silahlı kuvvetleri İslamlaştırma çabaları için onlarca yıl süren bir ürün olan zorlu bir general tarafından yönetilen bir askeri kuruluş tarafından yönetiliyor. Ve Hindistan'ın laik demokrasisini açık bir Hindu devleti olarak yeniden tasarlayan Hindu milliyetçiliğinin zaferi, Pakistan'a tavizsiz bir yaklaşım sağladı.
Pazar günü Pakistan veya Hindistan'ın askeri tırmanmadan önce soğuk olan diplomatik ilişkilerini onarabileceğine veya diğer vatandaşların vize kısıtlamalarına ilişkin kısıtlamaları kolaylaştırabileceğine dair bir gösterge yoktu. Ve Hindistan, artık iki ülke arasındaki bir nehir sözleşmesine uymayacağına dair açıklamasından çekilmedi – Pakistan için kritik bir faktör, bu da herkesin su akışlarını engellemesinin bir savaş eylemi olarak görüleceğini söyledi.
En son kavgalar için kıvılcım, 22 Nisan'da 26 sivilin öldürüldüğü Keşmir'in Hindistan tarafına bir terör saldırısı oldu. Hindistan Pakistan'ı saldırganları desteklemekle suçladı. Pakistan her rolü oynadı.
Kriz, Başbakan Narendra Modi'nin Hindistan Hükümeti'nin Pakistan için iki yol yaklaşımı seçtiği altı yıllık bir doldrum sona erdi: komşularını en azından temasla izole etmeye ve özellikle Keşmir'in son derece militarize edici Hint tarafı aracılığıyla evde güvenliği güçlendirmeye çalıştı.
2016 ve 2019'daki terörist saldırılara yanıt olarak, Hindistan bir yükseliş askeri eylemleri ile belirlendi ve maksimum tepki pozisyonuna bağlı kaldı. Geçen ayın saldırısından sonra, güçlü bir askeri tepki sağlama politik baskısı hemen oldu.
Ancak Hindistan'ın ordusu için seçenekler kolay değildi. 2019 yılında, bir ulaşım helikopteri düştüğünde ve Pakistanlı Silahlı Kuvvetler Sovyet döneminin Hintli savaş uçağını devirip pilotlarını fethettiğinde Pakistan ile son doğrudan çarpışmayı kamuoyuna besledi.
Bay Modi'nin ordusunu o zamandan beri modernize etme ve milyarlarca dolar dökme çabaları, Ukrayna'daki Rus savaşının neden olduğu kısıtlamalarla engellendi. Hindistan ayrıca, birkaç ay öncesine kadar on binlerce askerin savaşta kaldığı Himalaya sınırında dört yaşındaki bir çatışma tarafından da vurgulandı.
Geçen hafta Pakistan'a karşı şiddet kullanma zamanı geldiğinde, Hindistan bu kayıp prestiji ve bu geçmiş zorlukları koymak istedi. Aynı zamanda dünya sahnesinde sadece artan ekonomik ve diplomatik gücünü değil, aynı zamanda askeri gücünü de kullanabilecek yeni, kaslı bir yaklaşım gösterme girişimiydi.
Hindistan ve Pakistan arasındaki dinamikleri inceleyen Batılı diplomatlar, eski yetkililer ve analistler, Hindistan'ın iddialı ve agresif görünen bu son çatışmadan ve belki de Pakistan ile yeni bir caydırıcılık seviyesinden çıktığını söyledi.
Ancak kavganın oynanma şekli, operasyonel veya stratejik düzeyde herhangi bir iyileşme önermediğini söyledi.
Hava grevlerinin açılış turunda, Hindistan Çarşamba günü on yıllardır düşman topraklarına çarptı ve tüm raporlarda terörist gruplarla ilişkili tesislere yeterince yakın ulaşıldı.
Ertesi gün Hindistan ve Pakistan'dan dille doluydu, bu da istediklerini başardıklarını ve geri kazanmaya hazır olduklarını gösteriyor. Ama her gece şiddet ve tırmanışla doluydu. Sınırdaki geleneksel topçu salvosları sıkılmaya devam etti ve ciddi yaşam kaybını getirdi. Ve drone ve hava saldırıları, her ülkenin en hassas askeri ve stratejik alanlarından bazıları hedeflenene kadar gittikçe daha cesur hale geldi.
Sonunda, Suudilerin ve diğer Körfez devletlerinin dibinde açık bir yardımla ABD'nin yoğun diplomatik baskısını tetikliyor gibi görünen şey, sadece hedeflerin hassas yerlere yaklaşmasıyla değil, aynı zamanda hızlı bir yükseliş yöneticisinde bir sonraki adımın iki alarmlı nükleer sayfa için ne anlama gelebileceği idi.
Bir ateşkes Cumartesi günü geç saatlerde açıklanmadan kısa bir süre önce, Hintli yetkililer, Hindistan'ın çıkarlarına karşı yeni bir terör saldırısının benzer bir şiddet seviyesine çarptığını bildirmişlerdi.
Hint ordusunun eski başkanı General Ved Prakash Malik, “Hindistan'ın gelecekteki tarihini, varsa ne siyasi stratejik avantajların kazanıldığını sormalıyız.” Dedi.
Hari Kumar Rapor raporları.
Yeni nesil askeri teknoloji, baş döndürücü hava sakinleştirmeyi teşvik etti. Modern silahlarla hava vuruşları ve türev dalgaları sahne ile ilgiliydi. Kısa süre sonra, ilk kez Keşmir'deki eski kontrol hattı boyunca silah dronları ve kitleleri eşlik etti – yüzlerce gökyüzünde, her ulusun savunmalarını inceledi ve pilot riski olmadan arttı.
Daha sonra roketler ve dronlar sınır alanlarından ve Hindistan ve Pakistan bölgelerinin derinliklerine baktılar, böylece doğrudan hava ve savunma üslerine ulaştılar, bu da kötü tehditler ve en üst düzey askeri alarmı anlattılar.
Ancak o zaman uluslararası diplomasi – Hindistan ve Pakistan arasındaki daha önceki aksilikler için belirleyici bir faktör – felaketten önceki son dakikada hissedilen ciddi görünüyor. Tehlikeli çatışmalar, lider ve barış için uluslararası sorumluluk duygusu çeken yeni bir küresel bölümde, güvenlik ağı asla daha ince görünmüyordu.
Askeri bir tarihçi ve stratejik analist olan Srinath Raghavan, “Tarihsel olarak, Hindistan-Pacistanya çatışmalarının çoğu dış müdahaleler için durduruldu.” Dedi.
Bay Raghavan, iki ülkenin hiçbirinin önemli bir askeri endüstriyel burnu olmadığını ve yurtdışından silah satışlarına güvenme ihtiyacının bir etkisi olamayacağını tespit etti. Ancak her iki taraftaki pozisyonlar bu sefer daha aşırı görünüyordu ve özellikle Hindistan, önceki çatışmalardan farklı bir sonuç elde edip edemeyeceğini görüyordu.
“Bence daha güçlü bir kararlılık var, Hindistan hükümetinin Pakistanlıların sadece kaçabileceklerini ve hatta alabileceklerini hissetmediklerinden emin olmak gibi görünüyor.” Dedi. “Kesinlikle tırmanma olayının bir parçası. Her iki taraf da, diğer tarafın bir şekilde üst el aldıkları hissine sahipse bu amaca izin veremeyeceklerini hissediyor gibi görünüyor.”
Hindistan ve Pakistan'daki siyasi gerçekler – her biri kalıcı olarak demirlenmiş bir dini milliyetçiliğin kapsadığı – kavgalardan sonra değişmeden kalıyor. Ve bu, tekrar kontrolden çıkabilecek bir tür çatışmaya yönelik en güçlü itici güç sağlayabilir.
Pakistan, sivil kurumları bastıran ve silahlı kuvvetleri İslamlaştırma çabaları için onlarca yıl süren bir ürün olan zorlu bir general tarafından yönetilen bir askeri kuruluş tarafından yönetiliyor. Ve Hindistan'ın laik demokrasisini açık bir Hindu devleti olarak yeniden tasarlayan Hindu milliyetçiliğinin zaferi, Pakistan'a tavizsiz bir yaklaşım sağladı.
Pazar günü Pakistan veya Hindistan'ın askeri tırmanmadan önce soğuk olan diplomatik ilişkilerini onarabileceğine veya diğer vatandaşların vize kısıtlamalarına ilişkin kısıtlamaları kolaylaştırabileceğine dair bir gösterge yoktu. Ve Hindistan, artık iki ülke arasındaki bir nehir sözleşmesine uymayacağına dair açıklamasından çekilmedi – Pakistan için kritik bir faktör, bu da herkesin su akışlarını engellemesinin bir savaş eylemi olarak görüleceğini söyledi.
En son kavgalar için kıvılcım, 22 Nisan'da 26 sivilin öldürüldüğü Keşmir'in Hindistan tarafına bir terör saldırısı oldu. Hindistan Pakistan'ı saldırganları desteklemekle suçladı. Pakistan her rolü oynadı.
Kriz, Başbakan Narendra Modi'nin Hindistan Hükümeti'nin Pakistan için iki yol yaklaşımı seçtiği altı yıllık bir doldrum sona erdi: komşularını en azından temasla izole etmeye ve özellikle Keşmir'in son derece militarize edici Hint tarafı aracılığıyla evde güvenliği güçlendirmeye çalıştı.
2016 ve 2019'daki terörist saldırılara yanıt olarak, Hindistan bir yükseliş askeri eylemleri ile belirlendi ve maksimum tepki pozisyonuna bağlı kaldı. Geçen ayın saldırısından sonra, güçlü bir askeri tepki sağlama politik baskısı hemen oldu.
Ancak Hindistan'ın ordusu için seçenekler kolay değildi. 2019 yılında, bir ulaşım helikopteri düştüğünde ve Pakistanlı Silahlı Kuvvetler Sovyet döneminin Hintli savaş uçağını devirip pilotlarını fethettiğinde Pakistan ile son doğrudan çarpışmayı kamuoyuna besledi.
Bay Modi'nin ordusunu o zamandan beri modernize etme ve milyarlarca dolar dökme çabaları, Ukrayna'daki Rus savaşının neden olduğu kısıtlamalarla engellendi. Hindistan ayrıca, birkaç ay öncesine kadar on binlerce askerin savaşta kaldığı Himalaya sınırında dört yaşındaki bir çatışma tarafından da vurgulandı.
Geçen hafta Pakistan'a karşı şiddet kullanma zamanı geldiğinde, Hindistan bu kayıp prestiji ve bu geçmiş zorlukları koymak istedi. Aynı zamanda dünya sahnesinde sadece artan ekonomik ve diplomatik gücünü değil, aynı zamanda askeri gücünü de kullanabilecek yeni, kaslı bir yaklaşım gösterme girişimiydi.
Hindistan ve Pakistan arasındaki dinamikleri inceleyen Batılı diplomatlar, eski yetkililer ve analistler, Hindistan'ın iddialı ve agresif görünen bu son çatışmadan ve belki de Pakistan ile yeni bir caydırıcılık seviyesinden çıktığını söyledi.
Ancak kavganın oynanma şekli, operasyonel veya stratejik düzeyde herhangi bir iyileşme önermediğini söyledi.
Hava grevlerinin açılış turunda, Hindistan Çarşamba günü on yıllardır düşman topraklarına çarptı ve tüm raporlarda terörist gruplarla ilişkili tesislere yeterince yakın ulaşıldı.
Ertesi gün Hindistan ve Pakistan'dan dille doluydu, bu da istediklerini başardıklarını ve geri kazanmaya hazır olduklarını gösteriyor. Ama her gece şiddet ve tırmanışla doluydu. Sınırdaki geleneksel topçu salvosları sıkılmaya devam etti ve ciddi yaşam kaybını getirdi. Ve drone ve hava saldırıları, her ülkenin en hassas askeri ve stratejik alanlarından bazıları hedeflenene kadar gittikçe daha cesur hale geldi.
Sonunda, Suudilerin ve diğer Körfez devletlerinin dibinde açık bir yardımla ABD'nin yoğun diplomatik baskısını tetikliyor gibi görünen şey, sadece hedeflerin hassas yerlere yaklaşmasıyla değil, aynı zamanda hızlı bir yükseliş yöneticisinde bir sonraki adımın iki alarmlı nükleer sayfa için ne anlama gelebileceği idi.
Bir ateşkes Cumartesi günü geç saatlerde açıklanmadan kısa bir süre önce, Hintli yetkililer, Hindistan'ın çıkarlarına karşı yeni bir terör saldırısının benzer bir şiddet seviyesine çarptığını bildirmişlerdi.
Hint ordusunun eski başkanı General Ved Prakash Malik, “Hindistan'ın gelecekteki tarihini, varsa ne siyasi stratejik avantajların kazanıldığını sormalıyız.” Dedi.
Hari Kumar Rapor raporları.