amerikali
Üye
Kırmızı Oda yeni döneminde birbirinden farklı kıssalarla tüm süratiyle başladı. Geçen dönem olduğu üzere, kliniğe gelen hastaların gerçek hayat kıssaları ziyadesiyle merak ediliyor. Bunlardan biri de hiç elbet Nihal Yalçın’ın hayat verdiği Rezzan’ın öyküsü. Şayet Rezzan’ın gerçek hayat kıssası nedir ve öykü nasıl sonlanacak diyorsanız sizi içeriğimize alalım:
Mevzuya başlamadan evvel Rezzan’ın Boncuk ve Alya’yı hatırlattığını söyleyelim. Hayatları farklı olsa da tesiri benzeri olmuş diyebiliriz.
Rezzan’ın kıssasına süper oyunculuğuyla Nihal Yalçın hayat veriyor.
Gelelim kıssasına… Rezzan daima halüsinasyonlar görüyor ve birisinin (Cafer) onu daima takip ettiğini, ailesine ve kendisine diğerlerinin ziyan vereceğini düşünüyor.
Orta halli bir ailenin küçük kızı Rezzan. Babası tarafınca tek çocukmuş üzere lanse edilse de Afet isminde bir de ablası var.
Derslerinde çok başarılı, ailesinin kelamından çıkmayan uyumlu bir çocuk.
Annesi Nevin Hanım ise şizofreni hastası ve titizlik takıntısı var. Babası İbrahim Beyefendi ise kendi halinde olan pasif bir karaktere sahip. Yani ailenin bütün ipleri Nevin Hanım’ın elinde.
Ablası Afet ise Rezzan’ın tersine son derece dışa dönük, toplumsal biri.
Afet ve Nevin karakterleri içindeki farktan dolayı hiç anlaşamıyor. Hatta ortalarında bir savaş var denebilir. Zira Rezzan dışarıdaki her şeyin pis, mikroplu ve ziyanlı olduğunu düşünüyor. Toplumsal bir insan olan ergenlik çağındaki Afet ise annesini büyük bir sorun olarak görüyor.
Bir gün Afet arkadaşının doğum gününe gitmek istediğinde annesi müsaade vermeyip onu odasına kapatıyor ve Afet de cinnet getirip 8. kattaki meskenlerinden atlayarak intihar ediyor.
Rezzan 8 katı yalın ayak inip ablasını bu biçimde görüyor ve ablasının son kelamları şunlar oluyor:
‘Annem bizi meyyit üzere yaşatmak istiyordu, en azından huzurlu gideceğim. Sen de onun istediği üzere meyyit üzere yaşamaya mahkumsun.’
Afet’in vefatından daha sonra annesi onun artık inançlı bir yerde olduğunu düşündüğünden yas tutmuyor. Lakin Rezzan bundan daha sonra içine kapanık, asosyal bir çocuk haline geliyor ve kendi hayal dünyasında farklı bir hayat kuruyor.
Rezzan’ın kendini günahkar hissetmesi dizide hayal dünyasında birini öldürmesinden kaynaklı olsa da kitapta durum farklı.
Kitapta ders vermek için konuta gelen matematik öğretmeni tarafınca taciz ediliyor ve bundan daha sonra kendini daima günahkar hissediyor Rezzan.
aslına bakarsan yeterlice içe kapanan Rezzan bu hisle daha da beter oluyor. Kendisini izlediğini düşündüğü Cafer takıntısı da buradan geliyor.
Seanslar ilerlerken Hekim Hanım Rezzan’ın annesini çağırıyor. Lakin Nevin Hanım’ın agorafobisi olduğundan bu görüşme daha sonrası Rezzan’ın da seanslara orta vermesini istiyor ve hatta meskene kapatıyor.
Zira dışarısı fazla kirli ve konuta bütün bu mikropların girmesine yol açıyor.
İşler tam çığırından çıkmışken Rezzan bir biçimde konuttan çıkmayı ve seanslara devam etmeyi başarıyor.
Yaklaşık 8-9 ay daha sonra Rezzan sanrılarından bir ölçü kurtulsa da, Cafer takıntısı devam ediyor. Lakin Tabip Hanım da Rezzan’ın hayal dünyasından bütünüyle kurtulamayacağını, sonuçlarının daha ağır olabileceğini düşünüyor.
1 yılın sonunda Rezzan daha ölçülü, dışarıyla bağ kurup sosyalleşebilen, kendisine daha fazlaca ihtimam gösteren bir hale geliyor.
Ancak Rezzan’ın tedavisinin bitimine 6 ay kala Nevin Hanım ” Afet beni epey özlemiş, gidip biraz da onunla ilgileneyim.” diyerek intihar ediyor.
Bakalım Rezzan’ın öyküsünün ne kadarını izleyebileceğiz ekranda. Merakla bekliyoruz…
Mevzuya başlamadan evvel Rezzan’ın Boncuk ve Alya’yı hatırlattığını söyleyelim. Hayatları farklı olsa da tesiri benzeri olmuş diyebiliriz.
Rezzan’ın kıssasına süper oyunculuğuyla Nihal Yalçın hayat veriyor.
Gelelim kıssasına… Rezzan daima halüsinasyonlar görüyor ve birisinin (Cafer) onu daima takip ettiğini, ailesine ve kendisine diğerlerinin ziyan vereceğini düşünüyor.
Orta halli bir ailenin küçük kızı Rezzan. Babası tarafınca tek çocukmuş üzere lanse edilse de Afet isminde bir de ablası var.
Derslerinde çok başarılı, ailesinin kelamından çıkmayan uyumlu bir çocuk.
Annesi Nevin Hanım ise şizofreni hastası ve titizlik takıntısı var. Babası İbrahim Beyefendi ise kendi halinde olan pasif bir karaktere sahip. Yani ailenin bütün ipleri Nevin Hanım’ın elinde.
Ablası Afet ise Rezzan’ın tersine son derece dışa dönük, toplumsal biri.
Afet ve Nevin karakterleri içindeki farktan dolayı hiç anlaşamıyor. Hatta ortalarında bir savaş var denebilir. Zira Rezzan dışarıdaki her şeyin pis, mikroplu ve ziyanlı olduğunu düşünüyor. Toplumsal bir insan olan ergenlik çağındaki Afet ise annesini büyük bir sorun olarak görüyor.
Bir gün Afet arkadaşının doğum gününe gitmek istediğinde annesi müsaade vermeyip onu odasına kapatıyor ve Afet de cinnet getirip 8. kattaki meskenlerinden atlayarak intihar ediyor.
Rezzan 8 katı yalın ayak inip ablasını bu biçimde görüyor ve ablasının son kelamları şunlar oluyor:
‘Annem bizi meyyit üzere yaşatmak istiyordu, en azından huzurlu gideceğim. Sen de onun istediği üzere meyyit üzere yaşamaya mahkumsun.’
Afet’in vefatından daha sonra annesi onun artık inançlı bir yerde olduğunu düşündüğünden yas tutmuyor. Lakin Rezzan bundan daha sonra içine kapanık, asosyal bir çocuk haline geliyor ve kendi hayal dünyasında farklı bir hayat kuruyor.
Rezzan’ın kendini günahkar hissetmesi dizide hayal dünyasında birini öldürmesinden kaynaklı olsa da kitapta durum farklı.
Kitapta ders vermek için konuta gelen matematik öğretmeni tarafınca taciz ediliyor ve bundan daha sonra kendini daima günahkar hissediyor Rezzan.
aslına bakarsan yeterlice içe kapanan Rezzan bu hisle daha da beter oluyor. Kendisini izlediğini düşündüğü Cafer takıntısı da buradan geliyor.
Seanslar ilerlerken Hekim Hanım Rezzan’ın annesini çağırıyor. Lakin Nevin Hanım’ın agorafobisi olduğundan bu görüşme daha sonrası Rezzan’ın da seanslara orta vermesini istiyor ve hatta meskene kapatıyor.
Zira dışarısı fazla kirli ve konuta bütün bu mikropların girmesine yol açıyor.
İşler tam çığırından çıkmışken Rezzan bir biçimde konuttan çıkmayı ve seanslara devam etmeyi başarıyor.
Yaklaşık 8-9 ay daha sonra Rezzan sanrılarından bir ölçü kurtulsa da, Cafer takıntısı devam ediyor. Lakin Tabip Hanım da Rezzan’ın hayal dünyasından bütünüyle kurtulamayacağını, sonuçlarının daha ağır olabileceğini düşünüyor.
1 yılın sonunda Rezzan daha ölçülü, dışarıyla bağ kurup sosyalleşebilen, kendisine daha fazlaca ihtimam gösteren bir hale geliyor.
Ancak Rezzan’ın tedavisinin bitimine 6 ay kala Nevin Hanım ” Afet beni epey özlemiş, gidip biraz da onunla ilgileneyim.” diyerek intihar ediyor.
Bakalım Rezzan’ın öyküsünün ne kadarını izleyebileceğiz ekranda. Merakla bekliyoruz…