Bayan Chaure, “Avans aldığımız için ameliyattan hemen sonra işe gitmek zorunda kaldım” dedi. “Paradan önce sağlığımızı ihmal ediyoruz.”
Şeker üreticileri ve alıcıları bu istismarcı sistemin yıllardır farkındaydı. Örneğin Coca-Cola danışmanları Batı Hindistan'daki tarlaları ve şeker fabrikalarını ziyaret etti ve 2019'da çocukların şeker kamışı topladıklarını ve işçilerin işverenlerine ödeme yapmak için çalıştıklarını bildirdi. Bunu şirket için hazırlanan ve 10 yaşında bir kız çocuğuyla yapılan röportajla desteklenen bir raporda belgelediler.
Bu yıl bağımsız bir şirket raporunda şirket, Hindistan'da “çocuk işçiliğini giderek azaltmaya” yönelik bir programı desteklediğini söyledi.
Yerel yönetim raporuna ve düzinelerce işçiyle yapılan görüşmelere göre, Maharashtra'da iş gücü istismarı yaygın ve herhangi bir fabrika veya çiftlikle sınırlı değil. Eyalette şeker fabrikaları işleten NSL Sugars şirketinden bir yöneticiye göre, Coca-Cola ve Pepsi kutuları on yılı aşkın süredir Maharashtra'dan gelen şekerle tatlandırılıyor.
PepsiCo, Times'ın bulguları listesine yanıt olarak en büyük uluslararası franchise sahiplerinden birinin Maharashtra'dan şeker satın aldığını doğruladı. Franchise sahibi burada üçüncü üretim ve şişeleme tesisini yeni açtı. Maharashtra'da yeni bir kok fabrikası inşa ediliyor ve Coca-Cola, şirketin eyaletten de şeker satın aldığını doğruladı.
Endüstri yetkilileri, bu şirketlerin öncelikle Hindistan'da satılan ürünler için şekeri kullandığını söylüyor. PepsiCo, şirketin ve ortaklarının eyaletteki toplam üretime oranla Maharashtra'dan küçük bir miktar şeker satın aldığını söyledi.
Her iki şirket de tedarikçilerin ve iş ortaklarının çocuk işçi veya zorla çalıştırma kullanmasını yasaklayan davranış kuralları yayınlamıştır.
PepsiCo yaptığı açıklamada, “Maharashtra'daki şeker kamışı kesicilerinin çalışma koşullarının açıklaması son derece rahatsız edici” dedi. “Kamış kesicideki çalışma koşullarını anlamak ve alınması gerekebilecek eylemleri belirlemek için bir değerlendirme yapmak üzere franchise sahiplerimizle birlikte çalışacağız.”
Coca-Cola ayrıntılı soru listesi hakkında yorum yapmak istemedi.
Bu sömürünün merkezi, Maharashtra'nın yoksul bir kırsal bölgesi olan ve şeker kesen göçmen nüfusun çoğunun yaşadığı Beed bölgesidir. Yerel yönetim raporu, Beed'de yaklaşık 82.000 kadın şeker kamışı işçisine anket yaptı ve yaklaşık beşte birinin histerektomi geçirdiğini ortaya çıkardı. Ayrı, daha küçük bir hükümet araştırması bu sayıyı üçte bire çıkardı.
Bölge hakimi veya üst düzey yetkili Deepa Mudhol-Munde, “Kadınlar ameliyat olursak daha fazla çalışabileceğimizi düşünüyor” dedi.
Yerel soruşturmalara, haberlere ve yönetim danışmanlarının uyarılarına rağmen suiistimaller devam ediyor çünkü herkes sorumlunun başkası olduğunu söylüyor.
Büyük Batılı şirketlerin tedarik zincirlerindeki insan hakları ihlallerini ortadan kaldırmaya yönelik politikaları var. Uygulamada, tarlaları nadiren ziyaret ediyorlar ve işgücü sorunlarını izlemek için büyük ölçüde tedarikçilerine, yani şeker fabrikası sahiplerine güveniyorlar.
Ancak fabrika sahipleri aslında işçi çalıştırmadıklarını söylüyor. Uzak köylerden göçmenleri işe almak, onları tarlalara taşımak ve maaşlarını ödemek için müteahhit kiralıyorlar. Sahiplere göre, bu işçilere nasıl davranılacağı onlarla müteahhitler arasında.
Bu müteahhitler genellikle tek vasıfları bir araca sahip olmak olan genç erkeklerdir. Sadece fabrika sahiplerinin parasını dağıttıklarını söylüyorlar. İstihdam şartlarını ve koşullarını muhtemelen dikte edemezlerdi.
Hiç kimse kadınları bir nüfus kontrolü biçimi olarak histerektomi yaptırmaya zorlamıyor. Aslında çocuk sahibi olmak sıradan bir şey. Kızlar genellikle erken evlendikleri için birçoğunun ergenlik çağında çocukları oluyor.
Bunun yerine, rahim kanserini önlemenin ciddi bir yolu olarak adetlerini durdurmak veya rutin jinekolojik bakım ihtiyacını ortadan kaldırmak umuduyla histerektomiye başvuruyorlar.
30'lu yaşlarındaki şeker kamışı işçisi Savita Dayanand Landge, “Doktora gitmek için işi kaçırmayı göze alamazdım” dedi ve geçen yıl hastaneye gitmesini engelleyeceği umuduyla histerektomi ameliyatı geçiren 30'lu yaşlarındaki Savita Dayanand Landge, hastaneye gitmek zorunda kalacağını söyledi. doktor.
Hindistan dünyanın en büyük ikinci şeker üreticisidir ve Maharashtra bu üretimin yaklaşık üçte birini oluşturmaktadır. Devlet, Hintli ve Batılı şirketlere tedarik sağlamanın yanı sıra, bir düzineden fazla ülkeye de şeker ihraç ediyor ve şeker burada küresel tedarik zincirinde kayboluyor.
Suistimaller Maharashtra'daki şeker endüstrisinin kendine özgü yapısından kaynaklanıyor. Diğer şeker bölgelerinde ise çiftlik sahipleri yerel işçileri işe alıyor ve onlara ücret ödüyor.
Maharashtra farklı çalışıyor. Genellikle Beed'den gelen yaklaşık bir milyon işçi, günlerce güney ve batıdaki tarlalara göç ediyor. Ekim ayından Mart ayına kadar olan tüm hasat mevsimi boyunca, eşyalarını da yanlarında sürükleyerek tarladan tarlaya taşınırlar.
Çiftlik sahiplerinden aldıkları ücret yerine, bir değirmen yüklenicisinden avans alıyorlar; genellikle çift başına yaklaşık 1.800 dolar ya da altı aylık bir sezon boyunca kişi başı günlük yaklaşık 5 dolar. Asırlık bu sistem, şeker fabrikalarının işçilik maliyetlerini azaltıyor.
Şeker üreticileri ve alıcıları bu istismarcı sistemin yıllardır farkındaydı. Örneğin Coca-Cola danışmanları Batı Hindistan'daki tarlaları ve şeker fabrikalarını ziyaret etti ve 2019'da çocukların şeker kamışı topladıklarını ve işçilerin işverenlerine ödeme yapmak için çalıştıklarını bildirdi. Bunu şirket için hazırlanan ve 10 yaşında bir kız çocuğuyla yapılan röportajla desteklenen bir raporda belgelediler.
Bu yıl bağımsız bir şirket raporunda şirket, Hindistan'da “çocuk işçiliğini giderek azaltmaya” yönelik bir programı desteklediğini söyledi.
Yerel yönetim raporuna ve düzinelerce işçiyle yapılan görüşmelere göre, Maharashtra'da iş gücü istismarı yaygın ve herhangi bir fabrika veya çiftlikle sınırlı değil. Eyalette şeker fabrikaları işleten NSL Sugars şirketinden bir yöneticiye göre, Coca-Cola ve Pepsi kutuları on yılı aşkın süredir Maharashtra'dan gelen şekerle tatlandırılıyor.
PepsiCo, Times'ın bulguları listesine yanıt olarak en büyük uluslararası franchise sahiplerinden birinin Maharashtra'dan şeker satın aldığını doğruladı. Franchise sahibi burada üçüncü üretim ve şişeleme tesisini yeni açtı. Maharashtra'da yeni bir kok fabrikası inşa ediliyor ve Coca-Cola, şirketin eyaletten de şeker satın aldığını doğruladı.
Endüstri yetkilileri, bu şirketlerin öncelikle Hindistan'da satılan ürünler için şekeri kullandığını söylüyor. PepsiCo, şirketin ve ortaklarının eyaletteki toplam üretime oranla Maharashtra'dan küçük bir miktar şeker satın aldığını söyledi.
Her iki şirket de tedarikçilerin ve iş ortaklarının çocuk işçi veya zorla çalıştırma kullanmasını yasaklayan davranış kuralları yayınlamıştır.
PepsiCo yaptığı açıklamada, “Maharashtra'daki şeker kamışı kesicilerinin çalışma koşullarının açıklaması son derece rahatsız edici” dedi. “Kamış kesicideki çalışma koşullarını anlamak ve alınması gerekebilecek eylemleri belirlemek için bir değerlendirme yapmak üzere franchise sahiplerimizle birlikte çalışacağız.”
Coca-Cola ayrıntılı soru listesi hakkında yorum yapmak istemedi.
Bu sömürünün merkezi, Maharashtra'nın yoksul bir kırsal bölgesi olan ve şeker kesen göçmen nüfusun çoğunun yaşadığı Beed bölgesidir. Yerel yönetim raporu, Beed'de yaklaşık 82.000 kadın şeker kamışı işçisine anket yaptı ve yaklaşık beşte birinin histerektomi geçirdiğini ortaya çıkardı. Ayrı, daha küçük bir hükümet araştırması bu sayıyı üçte bire çıkardı.
Bölge hakimi veya üst düzey yetkili Deepa Mudhol-Munde, “Kadınlar ameliyat olursak daha fazla çalışabileceğimizi düşünüyor” dedi.
Yerel soruşturmalara, haberlere ve yönetim danışmanlarının uyarılarına rağmen suiistimaller devam ediyor çünkü herkes sorumlunun başkası olduğunu söylüyor.
Büyük Batılı şirketlerin tedarik zincirlerindeki insan hakları ihlallerini ortadan kaldırmaya yönelik politikaları var. Uygulamada, tarlaları nadiren ziyaret ediyorlar ve işgücü sorunlarını izlemek için büyük ölçüde tedarikçilerine, yani şeker fabrikası sahiplerine güveniyorlar.
Ancak fabrika sahipleri aslında işçi çalıştırmadıklarını söylüyor. Uzak köylerden göçmenleri işe almak, onları tarlalara taşımak ve maaşlarını ödemek için müteahhit kiralıyorlar. Sahiplere göre, bu işçilere nasıl davranılacağı onlarla müteahhitler arasında.
Bu müteahhitler genellikle tek vasıfları bir araca sahip olmak olan genç erkeklerdir. Sadece fabrika sahiplerinin parasını dağıttıklarını söylüyorlar. İstihdam şartlarını ve koşullarını muhtemelen dikte edemezlerdi.
Hiç kimse kadınları bir nüfus kontrolü biçimi olarak histerektomi yaptırmaya zorlamıyor. Aslında çocuk sahibi olmak sıradan bir şey. Kızlar genellikle erken evlendikleri için birçoğunun ergenlik çağında çocukları oluyor.
Bunun yerine, rahim kanserini önlemenin ciddi bir yolu olarak adetlerini durdurmak veya rutin jinekolojik bakım ihtiyacını ortadan kaldırmak umuduyla histerektomiye başvuruyorlar.
30'lu yaşlarındaki şeker kamışı işçisi Savita Dayanand Landge, “Doktora gitmek için işi kaçırmayı göze alamazdım” dedi ve geçen yıl hastaneye gitmesini engelleyeceği umuduyla histerektomi ameliyatı geçiren 30'lu yaşlarındaki Savita Dayanand Landge, hastaneye gitmek zorunda kalacağını söyledi. doktor.
Hindistan dünyanın en büyük ikinci şeker üreticisidir ve Maharashtra bu üretimin yaklaşık üçte birini oluşturmaktadır. Devlet, Hintli ve Batılı şirketlere tedarik sağlamanın yanı sıra, bir düzineden fazla ülkeye de şeker ihraç ediyor ve şeker burada küresel tedarik zincirinde kayboluyor.
Suistimaller Maharashtra'daki şeker endüstrisinin kendine özgü yapısından kaynaklanıyor. Diğer şeker bölgelerinde ise çiftlik sahipleri yerel işçileri işe alıyor ve onlara ücret ödüyor.
Maharashtra farklı çalışıyor. Genellikle Beed'den gelen yaklaşık bir milyon işçi, günlerce güney ve batıdaki tarlalara göç ediyor. Ekim ayından Mart ayına kadar olan tüm hasat mevsimi boyunca, eşyalarını da yanlarında sürükleyerek tarladan tarlaya taşınırlar.
Çiftlik sahiplerinden aldıkları ücret yerine, bir değirmen yüklenicisinden avans alıyorlar; genellikle çift başına yaklaşık 1.800 dolar ya da altı aylık bir sezon boyunca kişi başı günlük yaklaşık 5 dolar. Asırlık bu sistem, şeker fabrikalarının işçilik maliyetlerini azaltıyor.