2023 Rugby Dünya Kupası şampiyonluk maçı son yarım dakikaya girerken, son şampiyon Güney Afrika’nın Springboks takımı acımasız bir finale hazırlanıyordu. Karşılarında Yeni Zelanda’nın efsanevi ama mücadele eden Tüm Siyahları vardı; birkaç hafta önce çok az kişinin mümkün olduğunu düşündüğü bir galibiyet için umutsuzca savaşıyordu.
Küçük bir ihlal, top için kitlesel bir mücadeleye yol açtı ve All Blacks’e 12-11’lik bir açığı aşma fırsatı verdi. Taç çizgisinde, sarı kart nedeniyle oyundan atılan Springbok oyuncusu Cheslin Kolbe, çılgınca formasını başının üzerine çekti. Kalabalığın içinde boynuna Güney Afrika bayrağı takan bir taraftarın yüzünden gözyaşları aktı.
Sonraki 30 saniye, All Blacks’in mi yoksa Springboks’un mı dört erkekler Dünya Kupası şampiyonluğu kazanan ilk takım olacağını belirleyecek. Ezilme başladı, sonra çöktü. Yedi saniye kalmıştı. Scrum sıfırlandı. Bir Springbok topu kaptı ve saldıran All Blacks tarafından ezildi. Oyuncular çöktü. Düdük çaldı. Oyun bitmişti. Springbok’lar kazanmıştı.
Bu yıl farklı olmalı. Eylül ayındaki Dünya Kupası’nın başlamasından önce, All Blacks yeniden yapılanıyordu ve Springboks önemli maçları kaybetmişti; İrlanda ve Fransa ise dünya sıralamasında zirvedeydi ve muhtemelen Dünya Kupası tacını garantilemek için çekişeceklerdi. her iki ülke için de ilk.
Ancak yedi hafta süren şiddetli rekabetin ardından All Blacks ve nihayetinde ragbi geleneksel şampiyonlarının kalıcı gücü olan Springboks, rakiplerini ortaya koydu ve son zamanların en şok edici ama en az şaşırtıcı şampiyonluğuyla sonuçlandı.
Bunun nedeni büyük ölçüde Springboks galibiyetinin ragbiden daha fazlası olmasıydı. Bu yıldan önceki ilk ve tek karşılaşmaları, ülkenin siyah nüfusuna baskı yapan apartheid rejiminin (rugby’nin uzun süredir simgesi olduğu bir sistem) çöküşünün ardından, 1995’teki Dünya Kupası finalinde Yeni Zelanda’yla karşılaşmalarıydı.
Ancak, Güney Afrika Devlet Başkanı olarak göreve geldikten sonra Nelson Mandela, Springbok’ları ulusun birleşmesine yardımcı olmak için kullandı ve onlara “Tek Takım, Tek Ülke” sloganını verdi. 1995’te Johannesburg’da Yeni Zelanda’yı yenmeleri, dönüştürücü bir kaynaşma anıydı.
1995 Springboks kaptanı Francois Pienaar, The Observer’a “Son düdük çaldığında bu ülke sonsuza kadar değişti” dedi.
Bu yıl dört yaşındaki Siya Kolisi, Güney Afrika’nın kalabalık bir ilçesinde yoksulluk içinde büyüdü. Kolisi genç bir anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldi ve büyükannesi tarafından büyütüldü. Çocukken bile, apartheid sonrası yolsuzluk ve istikrarsızlıkla mücadele eden Güney Afrika’nın güvencesizliğinin somut örneğiydi.
Ancak Kolisi büyüdükçe yetenekli bir rugby oyuncusu olduğunu kanıtladı ve sonunda Springboks’un ilk siyahi kaptanı oldu ve onu 2019 Dünya Kupası’nda zafere taşıdı. Eski bir Springbok ve ragbi analisti olan Gcobani Bobo, bu süreçte siyah Güney Afrikalılar için “parlayan bir fırsat ışığı” haline geldiğini söyledi.
Bu kişisel ve kolektif hikaye, bu yılki turnuvada Kolisi ve Springboks’a ilham vermeye devam etti. Kolisi Ekim ayında BBC’ye şunları söylemişti: “Benim özgür olmam için pek çok kişi hayatını kaybetti, bu formayı giymem için de hayatını kaybetti.”
Çeyrek finalde Güney Afrika, Paris banliyösünde Fransa’yı yendi ve turnuvanın ev sahibine yıkıcı bir yenilgi yaşattı. Ülkenin ragbi tutkusuna ve bu sporun en iyi sporcularının çoğunun bütçesi kısıtlı kulüplerde mücadele etmesine rağmen Fransa hiçbir zaman Dünya Kupası kazanamadı. Ancak bu yıl takıma, tartışmasız dünyanın en iyi oyuncusu olan Antoine Dupont liderlik etti. Fransız taraftarlar onun sonunda takımı bitiş çizgisine ulaştıracağını umuyorlardı.
Dupont’un grup aşamasında elmacık kemiğini kırmasıyla bu umutlar erkenden tehlikeye girdi. Kazanma kararlılığının bir göstergesi olarak koruyucu şapkasını taktı ve Güney Afrika karşısında sahaya döndü.
Ancak Fransız altın çocuğunun karakteristik kıvılcımı Springboks’un misyonunun üstesinden gelemedi. Kısa bir süre sonra Dupont sahaya koştu, yüzünü kapattı ve bir başka Fransız yenilgisinin yasını tuttu.
Fransa’yı mağlup ettikten sonra Springboks’un tarihi golü onları Yeni Zelanda’ya karşı da güçlendirdi, deneme çizgisine sadece birkaç metre uzaklıkta mücadele ederken onları güçlendirdi ve Kolisi’nin tarihte bunu kazanan ikinci kaptan olmasına yetecek kadar dayanmalarına yardımcı oldu. iki dünya şampiyonluğu.
Bobo, çocukluğunda babasının Springboks’u “eski rejimi” simgeleyen “dokunulmaz bir forma” olarak gördüğünü hatırladı. Şimdi kendi oğlunu büyüttüğünü söyledi. “Ve Springboks hakkında bildiği tek şey Dünya Kupası kazananlarının kaptanı Siya Amca.”
Bu yenilgi Siyah-Beyazlılar için büyük bir yıkım oldu. Dünyanın en ünlü ragbi takımı Yeni Zelanda, son yıllarda korkunç performanslarla boğuşuyor; 2022’de İrlanda’ya kendi topraklarında Dunedin ve Wellington’da aldıkları yenilgiler de bunun altını çiziyor; All Blacks 1994’ten bu yana ilk kez bir evini kaybetmişti. seri.
Mağlubiyet serisi o kadar kötüleşti ki takımın koçu Ian Foster neredeyse kovuldu. İşi ancak İrlandalılara karşı alınan yenilgiden kısa bir süre sonra takımın Johannesburg kalesinde Springboks’u yenmesiyle kurtarıldı.
Yine de sporun ulusal yönetim organı olan Yeni Zelanda Ragbi, Foster’ı iki yardımcı antrenörünü görevden almaya çağırdı ve sonunda onun yerine geçeceğini açıklayarak Dünya Kupası’nda başarı beklemediğinin sinyalini verdi. All Blacks, hasta antrenörlerine katıldı ve yavaş yavaş yeniden kazanmaya başladı.
Galibiyetler zayıftı, mücadele eden İngiltere’ye karşı bir beraberlik ve ardından Springboks’a karşı bir yenilgiyle gölgelendi. Yine de meydan okuyan bir geri dönüş yapmak için gerekenlere sahiplerdi. Bu yükseliş, İrlanda’ya karşı aldıkları çeyrek final zaferiyle doruğa ulaştı ve bu, onların ne kadar ilerlediklerini simgeliyordu.
Benzersiz Johnny Sexton’ın liderliğinde İrlanda, turnuvaya dünyanın 1 numarası olarak girmişti. Onlarca yıl süren Dünya Kupası çeyrek final yenilgilerinin ardından on binlerce taraftar, kahramanlarının bu laneti kırmasını izlemek için Paris’e akın etti.
Ancak Tüm Siyahlar mağlup edilemedi. Sonuçta İrlanda’nın tek bir denemesi yeterli olacaktı. Ancak maçın son beş dakikasındaki 37 İrlanda atağına rağmen All Blacks kararlılığını korudu ve son çeyrekte inanılmaz bir 100 top çalma sayısına ulaşarak her atağı püskürttü ve geçen sefer turnuvadan sonra emekli olacağını açıklayan Sexton’ı oyundan attı. .
Oğlu da onunla birlikte gitti ve kariyer umutları suya düşen ağlayan babayı sakinleştirmeye çalıştı. Sexton’ın oğlu kolunu ona dolayarak öne doğru eğildi ve “Sen hâlâ en iyi babasın” dedi.
All Blacks daha sonra yarı finalde Arjantin’e karşı galip geldi ve galibiyetten o kadar emindiler ki, görünüşe göre bir oyuncunun sakatlanma riskini en aza indirgemek için sonunda tek adam oynamayı tercih ettiler. Kararın ironik olduğu ortaya çıktı. Takımın Güney Afrika ile sonraki karşılaşmasında All Blacks kaptanı Sam Cane, Springbok’un kafasıyla çarpıştı ve Dünya Kupası finalinde kırmızı kart gören ilk oyuncu oldu.
Cane’in oyun dışı bırakılmasının ardından takımı 51 dakika boyunca oyuncu dezavantajıyla mücadele etmek zorunda kaldı. O zaman bile Yeni Zelanda, çabaları bir denemeyle sonuçlanana kadar yeşil duvarlara siyah dalgalar atarak devam etti: Güney Afrika’ya karşı bir Dünya Kupası finalinde atılan ilk gol. Birdenbire şampiyonluğa ulaşıldı: Bir zamanlar Yeni Zelanda’nın modern tarihinin en kötüsü olarak kabul edilen bir takımı ve koçu haklı çıkarmak için son bir fırsat.
Ancak Tüm Siyahların kurtuluş arayışı ile Springbok’ların tarih arayışı arasındaki çatışmada Güney Afrika galip geldi. Siyah-beyazlılar şutlarını beceremedi, penaltıları kaçırdı ve şanslarını boşa harcadı.
Maç sona erdiğinde, Güney Afrika’daki kutlama sahnelerinin ortasında hareketsiz ve şaşkınlık içinde durdular. Kenarda Cane ellerini ağzına kapattı ve kefaret şansını kaybetmeyle mücadele etti.
Daha sonra düzenlediği basın toplantısında soyunma odasındaki takım arkadaşlarına atıfta bulunarak, “Şu anda salonlarda çok fazla gönül yarası var” dedi. Şöyle ekledi: “Ne yazık ki sonsuza kadar yaşamak zorunda kalacağım bir şey.”
Yeni Zelanda ragbi analisti ve birçok All Blacks’in biyografisini yazan Scotty Stevenson, “All Blacks’teki herkes tarihle motive olur” dedi. Ancak hayal kırıklığı yaratan yenilginin, All Blacks’in onlarca yıldır dünyanın en iyisi olmasının ardından “eskisi gibi hakim olmadıklarını” gösterdiğini söyledi.
Yeni Zelanda artık üstünlüğü kaybetmenin yasını tutarken, Springbok’lar uluslarına kazandırılan zaferin sevincini yaşıyor.
ITV’ye konuşan Kolisi, “Ülkemizde pek çok şey ters gidiyor” dedi. “Biz son savunma hattıyız.”
Küçük bir ihlal, top için kitlesel bir mücadeleye yol açtı ve All Blacks’e 12-11’lik bir açığı aşma fırsatı verdi. Taç çizgisinde, sarı kart nedeniyle oyundan atılan Springbok oyuncusu Cheslin Kolbe, çılgınca formasını başının üzerine çekti. Kalabalığın içinde boynuna Güney Afrika bayrağı takan bir taraftarın yüzünden gözyaşları aktı.
Sonraki 30 saniye, All Blacks’in mi yoksa Springboks’un mı dört erkekler Dünya Kupası şampiyonluğu kazanan ilk takım olacağını belirleyecek. Ezilme başladı, sonra çöktü. Yedi saniye kalmıştı. Scrum sıfırlandı. Bir Springbok topu kaptı ve saldıran All Blacks tarafından ezildi. Oyuncular çöktü. Düdük çaldı. Oyun bitmişti. Springbok’lar kazanmıştı.
Bu yıl farklı olmalı. Eylül ayındaki Dünya Kupası’nın başlamasından önce, All Blacks yeniden yapılanıyordu ve Springboks önemli maçları kaybetmişti; İrlanda ve Fransa ise dünya sıralamasında zirvedeydi ve muhtemelen Dünya Kupası tacını garantilemek için çekişeceklerdi. her iki ülke için de ilk.
Ancak yedi hafta süren şiddetli rekabetin ardından All Blacks ve nihayetinde ragbi geleneksel şampiyonlarının kalıcı gücü olan Springboks, rakiplerini ortaya koydu ve son zamanların en şok edici ama en az şaşırtıcı şampiyonluğuyla sonuçlandı.
Bunun nedeni büyük ölçüde Springboks galibiyetinin ragbiden daha fazlası olmasıydı. Bu yıldan önceki ilk ve tek karşılaşmaları, ülkenin siyah nüfusuna baskı yapan apartheid rejiminin (rugby’nin uzun süredir simgesi olduğu bir sistem) çöküşünün ardından, 1995’teki Dünya Kupası finalinde Yeni Zelanda’yla karşılaşmalarıydı.
Ancak, Güney Afrika Devlet Başkanı olarak göreve geldikten sonra Nelson Mandela, Springbok’ları ulusun birleşmesine yardımcı olmak için kullandı ve onlara “Tek Takım, Tek Ülke” sloganını verdi. 1995’te Johannesburg’da Yeni Zelanda’yı yenmeleri, dönüştürücü bir kaynaşma anıydı.
1995 Springboks kaptanı Francois Pienaar, The Observer’a “Son düdük çaldığında bu ülke sonsuza kadar değişti” dedi.
Bu yıl dört yaşındaki Siya Kolisi, Güney Afrika’nın kalabalık bir ilçesinde yoksulluk içinde büyüdü. Kolisi genç bir anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldi ve büyükannesi tarafından büyütüldü. Çocukken bile, apartheid sonrası yolsuzluk ve istikrarsızlıkla mücadele eden Güney Afrika’nın güvencesizliğinin somut örneğiydi.
Ancak Kolisi büyüdükçe yetenekli bir rugby oyuncusu olduğunu kanıtladı ve sonunda Springboks’un ilk siyahi kaptanı oldu ve onu 2019 Dünya Kupası’nda zafere taşıdı. Eski bir Springbok ve ragbi analisti olan Gcobani Bobo, bu süreçte siyah Güney Afrikalılar için “parlayan bir fırsat ışığı” haline geldiğini söyledi.
Bu kişisel ve kolektif hikaye, bu yılki turnuvada Kolisi ve Springboks’a ilham vermeye devam etti. Kolisi Ekim ayında BBC’ye şunları söylemişti: “Benim özgür olmam için pek çok kişi hayatını kaybetti, bu formayı giymem için de hayatını kaybetti.”
Çeyrek finalde Güney Afrika, Paris banliyösünde Fransa’yı yendi ve turnuvanın ev sahibine yıkıcı bir yenilgi yaşattı. Ülkenin ragbi tutkusuna ve bu sporun en iyi sporcularının çoğunun bütçesi kısıtlı kulüplerde mücadele etmesine rağmen Fransa hiçbir zaman Dünya Kupası kazanamadı. Ancak bu yıl takıma, tartışmasız dünyanın en iyi oyuncusu olan Antoine Dupont liderlik etti. Fransız taraftarlar onun sonunda takımı bitiş çizgisine ulaştıracağını umuyorlardı.
Dupont’un grup aşamasında elmacık kemiğini kırmasıyla bu umutlar erkenden tehlikeye girdi. Kazanma kararlılığının bir göstergesi olarak koruyucu şapkasını taktı ve Güney Afrika karşısında sahaya döndü.
Ancak Fransız altın çocuğunun karakteristik kıvılcımı Springboks’un misyonunun üstesinden gelemedi. Kısa bir süre sonra Dupont sahaya koştu, yüzünü kapattı ve bir başka Fransız yenilgisinin yasını tuttu.
Fransa’yı mağlup ettikten sonra Springboks’un tarihi golü onları Yeni Zelanda’ya karşı da güçlendirdi, deneme çizgisine sadece birkaç metre uzaklıkta mücadele ederken onları güçlendirdi ve Kolisi’nin tarihte bunu kazanan ikinci kaptan olmasına yetecek kadar dayanmalarına yardımcı oldu. iki dünya şampiyonluğu.
Bobo, çocukluğunda babasının Springboks’u “eski rejimi” simgeleyen “dokunulmaz bir forma” olarak gördüğünü hatırladı. Şimdi kendi oğlunu büyüttüğünü söyledi. “Ve Springboks hakkında bildiği tek şey Dünya Kupası kazananlarının kaptanı Siya Amca.”
Bu yenilgi Siyah-Beyazlılar için büyük bir yıkım oldu. Dünyanın en ünlü ragbi takımı Yeni Zelanda, son yıllarda korkunç performanslarla boğuşuyor; 2022’de İrlanda’ya kendi topraklarında Dunedin ve Wellington’da aldıkları yenilgiler de bunun altını çiziyor; All Blacks 1994’ten bu yana ilk kez bir evini kaybetmişti. seri.
Mağlubiyet serisi o kadar kötüleşti ki takımın koçu Ian Foster neredeyse kovuldu. İşi ancak İrlandalılara karşı alınan yenilgiden kısa bir süre sonra takımın Johannesburg kalesinde Springboks’u yenmesiyle kurtarıldı.
Yine de sporun ulusal yönetim organı olan Yeni Zelanda Ragbi, Foster’ı iki yardımcı antrenörünü görevden almaya çağırdı ve sonunda onun yerine geçeceğini açıklayarak Dünya Kupası’nda başarı beklemediğinin sinyalini verdi. All Blacks, hasta antrenörlerine katıldı ve yavaş yavaş yeniden kazanmaya başladı.
Galibiyetler zayıftı, mücadele eden İngiltere’ye karşı bir beraberlik ve ardından Springboks’a karşı bir yenilgiyle gölgelendi. Yine de meydan okuyan bir geri dönüş yapmak için gerekenlere sahiplerdi. Bu yükseliş, İrlanda’ya karşı aldıkları çeyrek final zaferiyle doruğa ulaştı ve bu, onların ne kadar ilerlediklerini simgeliyordu.
Benzersiz Johnny Sexton’ın liderliğinde İrlanda, turnuvaya dünyanın 1 numarası olarak girmişti. Onlarca yıl süren Dünya Kupası çeyrek final yenilgilerinin ardından on binlerce taraftar, kahramanlarının bu laneti kırmasını izlemek için Paris’e akın etti.
Ancak Tüm Siyahlar mağlup edilemedi. Sonuçta İrlanda’nın tek bir denemesi yeterli olacaktı. Ancak maçın son beş dakikasındaki 37 İrlanda atağına rağmen All Blacks kararlılığını korudu ve son çeyrekte inanılmaz bir 100 top çalma sayısına ulaşarak her atağı püskürttü ve geçen sefer turnuvadan sonra emekli olacağını açıklayan Sexton’ı oyundan attı. .
Oğlu da onunla birlikte gitti ve kariyer umutları suya düşen ağlayan babayı sakinleştirmeye çalıştı. Sexton’ın oğlu kolunu ona dolayarak öne doğru eğildi ve “Sen hâlâ en iyi babasın” dedi.
All Blacks daha sonra yarı finalde Arjantin’e karşı galip geldi ve galibiyetten o kadar emindiler ki, görünüşe göre bir oyuncunun sakatlanma riskini en aza indirgemek için sonunda tek adam oynamayı tercih ettiler. Kararın ironik olduğu ortaya çıktı. Takımın Güney Afrika ile sonraki karşılaşmasında All Blacks kaptanı Sam Cane, Springbok’un kafasıyla çarpıştı ve Dünya Kupası finalinde kırmızı kart gören ilk oyuncu oldu.
Cane’in oyun dışı bırakılmasının ardından takımı 51 dakika boyunca oyuncu dezavantajıyla mücadele etmek zorunda kaldı. O zaman bile Yeni Zelanda, çabaları bir denemeyle sonuçlanana kadar yeşil duvarlara siyah dalgalar atarak devam etti: Güney Afrika’ya karşı bir Dünya Kupası finalinde atılan ilk gol. Birdenbire şampiyonluğa ulaşıldı: Bir zamanlar Yeni Zelanda’nın modern tarihinin en kötüsü olarak kabul edilen bir takımı ve koçu haklı çıkarmak için son bir fırsat.
Ancak Tüm Siyahların kurtuluş arayışı ile Springbok’ların tarih arayışı arasındaki çatışmada Güney Afrika galip geldi. Siyah-beyazlılar şutlarını beceremedi, penaltıları kaçırdı ve şanslarını boşa harcadı.
Maç sona erdiğinde, Güney Afrika’daki kutlama sahnelerinin ortasında hareketsiz ve şaşkınlık içinde durdular. Kenarda Cane ellerini ağzına kapattı ve kefaret şansını kaybetmeyle mücadele etti.
Daha sonra düzenlediği basın toplantısında soyunma odasındaki takım arkadaşlarına atıfta bulunarak, “Şu anda salonlarda çok fazla gönül yarası var” dedi. Şöyle ekledi: “Ne yazık ki sonsuza kadar yaşamak zorunda kalacağım bir şey.”
Yeni Zelanda ragbi analisti ve birçok All Blacks’in biyografisini yazan Scotty Stevenson, “All Blacks’teki herkes tarihle motive olur” dedi. Ancak hayal kırıklığı yaratan yenilginin, All Blacks’in onlarca yıldır dünyanın en iyisi olmasının ardından “eskisi gibi hakim olmadıklarını” gösterdiğini söyledi.
Yeni Zelanda artık üstünlüğü kaybetmenin yasını tutarken, Springbok’lar uluslarına kazandırılan zaferin sevincini yaşıyor.
ITV’ye konuşan Kolisi, “Ülkemizde pek çok şey ters gidiyor” dedi. “Biz son savunma hattıyız.”