Bir yılı aşkın müddettir Covid-19 salgını yüzünden konuttan çalışmak zorunda kalanlarımızın fark ettiği birinci ve en büyük değişiklik ‘özerklik’ oldu. Tahminen de hayatımızda birinci kere, çalışırken üstlerimizin ya da çalışma arkadaşlarımızın gözünün daima üzerimizde olmamasına alıştık.
Bu daha özerk çalışma ortamı bize yaptığımız işlerin birtakım irili ufaklı tarafları üzerinde daha fazla denetim sahibi olma fırsatı verdi. Nerede oturacağımızdan işleri hangi evvela yapacağımıza, ne müddetle çalışacağımıza, ne vakit orta vereceğimize kadar artık hayli daha fazla inisiyatif sahibiyiz. Birçoğumuz için artan bu özerklik ya da özgürlük, uzaktan çalışmanın en büyük nimeti haline geldi.
Kuzey Carolina Üniversitesi’ne bağlı Kenan-Flagler Ticaret Fakültesi’nden strateji ve girişimcilik uzmanı profesör Arvind Malhotra “Birden teğe yalnızca nerede çalışacağımız değil işimizi nasıl yapacağımız konusunda da oldukça denetim gücüne sahip olduk. Birileri daima sizi izlemediği vakit neyi, nasıl yapacağınız konusundaki tercihleriniz artıyor” diyor.
Ayrıyeten günlük hayat faaliyetlerimizle iş faaliyetlerimizi birlikte yürütmeye de alıştık. Öğlen içinde köpeği yürüyüşe çıkarıp, 10 dakikalık çay içinde çamaşırları makinaya atabildik, bulaşığı yıkayabildik.
Profesör Malhotra “Bunlar küçük şeyler ancak bu özerkliklerin tümünün biriken bir tesiri oluyor. O anlarınızın denetimi size ilişkin. meğer diğerinin kontrolündeki bir ortamda bunu ekseriyetle kaybediyorsunuz” diyor.
Salgın yavaş yavaş denetim altına alınırken dünya da ofislere geri dönüşün hazırlıklarına başladı ve bizden çabucak alışıverdiğimiz bu denetimin en azından bir kısmından vazgeçmemiz bekleniyor.
Lakin bu vilayetle de makûs haber olmayabilir. Daha az özerklikle baş etmenin ve meskenden çalışmanın en hoş yanlarından kimilerini muhafazanın yolları da var.
Kendisi ve etrafı hakkında kelam sahibi olmanın gücü
İngiltere’deki Birmingham Üniversitesi’nin ticaret ve iş iktisadı kısmından Daniel Wheatley, özerkliğin hem bireyler birebir vakitte iş açısından âlâ bir şey olduğunun bir müddetdir uzmanlarca bilindiğine dikkat çekiyor.
“Eğer hayatlarımız ve hayatlarımız müddetince neler yaptığımız konusunda denetimimiz var ise, ne yapacağımıza ve neyin bizim için yeterli olduğuna karar verebildiğimiz için kendimizi daha uygun hissetmemizi sağlar. Bize ortamımızla ilgili bir hakimiyet, diğerlerine tabi olmama duygusu verir. Karar vericiyizdir. Ruhsal metinlerde vurgulandığı üzere bunlar insanın en temel gereksinimleri içindedır.”
Psikologlar özerkliği, hayatının denetimine sahip olmayı “temel insan ihtiyaçları” içinde sayıyor. Wheatley çalışma hayatında da yaptığımız iş ve onu nasıl yaptığımızla ilgili kelam sahibi olmanın bir dizi olumlu tesiri olduğunu söylüyor.
Yakınlarda California’daki Claremont Üniversitesi ve Claremont Nöro-ekonomi Merkezi tarafınca yapılan bir araştırma da, “otonominin birey ve kümenin verimliliğini kayda bedel biçimde” olumlu etkileyebileceğini ortaya koydu.
Denetimi tümüyle bırakmak gerekmiyor
Profesör Arvind Malhotra ofise dönüşün ister istemez çalışma tertibinin daha klâsik istikametlerine, daha fazla kontrol ve daha az otonomiye de geri dönüşü içereceğini söylüyor. Lakin bir daha de iş hayatımız üzerinde denetimi sürdürmenin yolları bulunabilir. Burada sorulması gereken sorunun “Neyi koruyabilirim ve ilaveten ne talep edebilirim?” olduğunu ekliyor.
Daniel Wheatley, ofise dönüşü takiben birfazlaca yerde çalışanlar ve patronlar içinde bir dizi pazarlık yaşanacağını düşünüyor. Bu müzakerelerde çalışanlar muhtemelen geçtiğimiz 18 ay boyunca hayatlarına giren birtakım değişimlerin daha kalıcı olmasını isteyecekler. Bunun yollarından biri de hibrid (dışardan ve ofisten çalışma karması) bir model olabilir.
Profesör Malhotra ofiste çalışırken de bireylerin özerkliğini artırıcı yollar geliştirilebileceğini söylüyor.
“Eğer yer ve vakit konusundaki denetiminizi kaybediyor ve ofise dönüyorsanız, üstünüzle mesela üzerinde çalışacağınız mevzularla ilgili bir esnekliğin pazarlığını yapabilirsiniz. Tahminen de daha yaratıcı, daha inisiyatif kullanabileceğiniz işler vardır” diyor.
Malhotra ayrıyeten her şey uzaktan çalışma devrinin öncesinin birebiri şartlara dönse bile, özerkliği “mikro vazifeler düzeyinde” de müdafaanın mümkün olduğunu düşünüyor:
“Evdeyken bunu yaptık. Muhakkak vakit içinderı, yapmamız gereken belirli şeylere ayırdık ve kendimize düşünme vakti ve alanı tanıdık. Bu tıp alışkanlıkları sürdürmeyi ofise döndüğümüzde de denemeliyiz. 9’dan 5’e kadar çalışılan bir yerde bile koparıp alabileceğiniz özerklikler vardır.”
Nihayetinde ofise dönüş muhtemelen alıştığımız denetimin bir kısmından vazgeçmemiz manasına gelecek. Wheatley “Bu kaçınılmaz” diyor.
Lakin bununla birlikte bu süreçte işimizi bize daha uyan hallerde yapmak için şimdiye kadar sahip olmadığımız ölçüde müzakere imkanları da olabilir.
Biroldukca kişi uzaktan çalıştığında verimli olduğunu kanıtladı. Bu da çalışma tertibini bir daha biçimlendirmek, iş yükünü dengelemek isteyen çalışanlara sağlam bir pazarlık gücü verdi.
Kimi yöneticiler eski günlerin inançlı kurallarına dönmeye çalışsa da bir kısmı da çalışanlar için güzel olanın birden fazla vakit şirket için de düzgün olduğunu bilerek daha esnek olacaktır.
Bu daha özerk çalışma ortamı bize yaptığımız işlerin birtakım irili ufaklı tarafları üzerinde daha fazla denetim sahibi olma fırsatı verdi. Nerede oturacağımızdan işleri hangi evvela yapacağımıza, ne müddetle çalışacağımıza, ne vakit orta vereceğimize kadar artık hayli daha fazla inisiyatif sahibiyiz. Birçoğumuz için artan bu özerklik ya da özgürlük, uzaktan çalışmanın en büyük nimeti haline geldi.
Kuzey Carolina Üniversitesi’ne bağlı Kenan-Flagler Ticaret Fakültesi’nden strateji ve girişimcilik uzmanı profesör Arvind Malhotra “Birden teğe yalnızca nerede çalışacağımız değil işimizi nasıl yapacağımız konusunda da oldukça denetim gücüne sahip olduk. Birileri daima sizi izlemediği vakit neyi, nasıl yapacağınız konusundaki tercihleriniz artıyor” diyor.
Ayrıyeten günlük hayat faaliyetlerimizle iş faaliyetlerimizi birlikte yürütmeye de alıştık. Öğlen içinde köpeği yürüyüşe çıkarıp, 10 dakikalık çay içinde çamaşırları makinaya atabildik, bulaşığı yıkayabildik.
Profesör Malhotra “Bunlar küçük şeyler ancak bu özerkliklerin tümünün biriken bir tesiri oluyor. O anlarınızın denetimi size ilişkin. meğer diğerinin kontrolündeki bir ortamda bunu ekseriyetle kaybediyorsunuz” diyor.
Salgın yavaş yavaş denetim altına alınırken dünya da ofislere geri dönüşün hazırlıklarına başladı ve bizden çabucak alışıverdiğimiz bu denetimin en azından bir kısmından vazgeçmemiz bekleniyor.
Lakin bu vilayetle de makûs haber olmayabilir. Daha az özerklikle baş etmenin ve meskenden çalışmanın en hoş yanlarından kimilerini muhafazanın yolları da var.
Kendisi ve etrafı hakkında kelam sahibi olmanın gücü
İngiltere’deki Birmingham Üniversitesi’nin ticaret ve iş iktisadı kısmından Daniel Wheatley, özerkliğin hem bireyler birebir vakitte iş açısından âlâ bir şey olduğunun bir müddetdir uzmanlarca bilindiğine dikkat çekiyor.
“Eğer hayatlarımız ve hayatlarımız müddetince neler yaptığımız konusunda denetimimiz var ise, ne yapacağımıza ve neyin bizim için yeterli olduğuna karar verebildiğimiz için kendimizi daha uygun hissetmemizi sağlar. Bize ortamımızla ilgili bir hakimiyet, diğerlerine tabi olmama duygusu verir. Karar vericiyizdir. Ruhsal metinlerde vurgulandığı üzere bunlar insanın en temel gereksinimleri içindedır.”
Psikologlar özerkliği, hayatının denetimine sahip olmayı “temel insan ihtiyaçları” içinde sayıyor. Wheatley çalışma hayatında da yaptığımız iş ve onu nasıl yaptığımızla ilgili kelam sahibi olmanın bir dizi olumlu tesiri olduğunu söylüyor.
Yakınlarda California’daki Claremont Üniversitesi ve Claremont Nöro-ekonomi Merkezi tarafınca yapılan bir araştırma da, “otonominin birey ve kümenin verimliliğini kayda bedel biçimde” olumlu etkileyebileceğini ortaya koydu.
Denetimi tümüyle bırakmak gerekmiyor
Profesör Arvind Malhotra ofise dönüşün ister istemez çalışma tertibinin daha klâsik istikametlerine, daha fazla kontrol ve daha az otonomiye de geri dönüşü içereceğini söylüyor. Lakin bir daha de iş hayatımız üzerinde denetimi sürdürmenin yolları bulunabilir. Burada sorulması gereken sorunun “Neyi koruyabilirim ve ilaveten ne talep edebilirim?” olduğunu ekliyor.
Daniel Wheatley, ofise dönüşü takiben birfazlaca yerde çalışanlar ve patronlar içinde bir dizi pazarlık yaşanacağını düşünüyor. Bu müzakerelerde çalışanlar muhtemelen geçtiğimiz 18 ay boyunca hayatlarına giren birtakım değişimlerin daha kalıcı olmasını isteyecekler. Bunun yollarından biri de hibrid (dışardan ve ofisten çalışma karması) bir model olabilir.
Profesör Malhotra ofiste çalışırken de bireylerin özerkliğini artırıcı yollar geliştirilebileceğini söylüyor.
“Eğer yer ve vakit konusundaki denetiminizi kaybediyor ve ofise dönüyorsanız, üstünüzle mesela üzerinde çalışacağınız mevzularla ilgili bir esnekliğin pazarlığını yapabilirsiniz. Tahminen de daha yaratıcı, daha inisiyatif kullanabileceğiniz işler vardır” diyor.
Malhotra ayrıyeten her şey uzaktan çalışma devrinin öncesinin birebiri şartlara dönse bile, özerkliği “mikro vazifeler düzeyinde” de müdafaanın mümkün olduğunu düşünüyor:
“Evdeyken bunu yaptık. Muhakkak vakit içinderı, yapmamız gereken belirli şeylere ayırdık ve kendimize düşünme vakti ve alanı tanıdık. Bu tıp alışkanlıkları sürdürmeyi ofise döndüğümüzde de denemeliyiz. 9’dan 5’e kadar çalışılan bir yerde bile koparıp alabileceğiniz özerklikler vardır.”
Nihayetinde ofise dönüş muhtemelen alıştığımız denetimin bir kısmından vazgeçmemiz manasına gelecek. Wheatley “Bu kaçınılmaz” diyor.
Lakin bununla birlikte bu süreçte işimizi bize daha uyan hallerde yapmak için şimdiye kadar sahip olmadığımız ölçüde müzakere imkanları da olabilir.
Biroldukca kişi uzaktan çalıştığında verimli olduğunu kanıtladı. Bu da çalışma tertibini bir daha biçimlendirmek, iş yükünü dengelemek isteyen çalışanlara sağlam bir pazarlık gücü verdi.
Kimi yöneticiler eski günlerin inançlı kurallarına dönmeye çalışsa da bir kısmı da çalışanlar için güzel olanın birden fazla vakit şirket için de düzgün olduğunu bilerek daha esnek olacaktır.